Guamgzhou (Kanton)

Guangzhou (Kanton) vervolg vanuit Zhangjiajie.
Donderdag 10 juli 2014.
Zoals in vorige verslag vermeldt staat hebben we even heerlijk geslapen. Martin maakte mij wakker, maar ik wilde toch nog even een klein napje doen terwijl hij lekker naar de massage toe ging voor ongeveer een uur ofzo.
Toen hij terug kwam was ik net wakker en ja dat was even erg lekker, omdat het toch wel helpt om de dag door te komen.
Martin vertelde dat de massage wel lekker was, alleen was het geen Chinese massage, maar een Thaise massage. Moet kunnen toch.
Na ons lekker te hebben opgeknapt zijn we naar buiten gegaan om lekker te lopen en de buurt te verkennen. Gewoon lekker niks bijzonders doen, “rustig aan” doen, slenteren de Beingroad (Being Lu) af, richting de rivier.
Maar…… wie ons kent zouden we geen Martin en Andy heten om toch af te slaan door allerlei smalle straatjes waar de huizen amper bewoonbaar zijn en zo klein dat je gewoon blij bent dat je in je eigen hometown een woning hebt. Tussen de “flats”zijn ook nog smalle steegjes waar ook “woningen”zijn en je je buur aan de overkant een hand kunt geven, waar het wasgoed amper kan hangen buiten de ramen, waar je de bacillen om je hoofd voelt vliegen als je hoest of niest.
Klinkt allemaal alsof dat het is, maar het is de realiteit dat dit bestaat.
Bij sommige woningen kon je stiekum even naar binnen kijken als je je hoofd omhoog deed richting een “raam” wat open stond. Misschien 3.5 bij 4 die kamer, een keukentje er in en wellicht een toilet “ruimte”.
Achter een buitendeur of hek wat openstaat kun je bij de meeste huizen een oude houten soms kapotte trap ervaren, Levensgevaarlijk. Hier en daar schiet een rat voor je voeten weg.
Als je bedenkt wat er gebeurd als er brand uitbreekt, dan heerst er grote paniek, omdat er voor de ramen ook tralies zitten. Je kunt geen kant op. Vreselijk.
Heel raar eigenlijk als je bedenkt dat als je weer buiten deze straatjes komt er ook weer “luxe”is.
Maar goed, we hebben bewondering voor de mensen die er in moeten wonen en leven, soms nog met een gezin en vervolgen onze weg.
We lopen en halen wat water bij een kleine supermarkt en voelen ons heel vaak bekeken.
Dat is ook heel normaal in China dat je bekeken wordt en dat mag, tenslotte zijn we allemaal mensen.
Pffffff foto’s maken haha geen probleem, vooral als mensen een selfie maken, dat is echt zo leuk dat je dan ook jezelf er achter ziet staan. Dus maken wij voortaan ook een selfie en als je dan later je foto bekijkt staan er ook nog leuk andere mensen achter je. Nou wat wil je nog meer.

Afijn, zo lopen we lekker verder en gaan dan richting de rivier, maar voordat we er zijn hebben we alweer wat grotere winkels aangedaan en natuurlijk wat gaan eten. Heerlijke sushi.
Mooi detail is ook dat de mensen die hun kleine winkels hebben ook lekker relaxed een spelletje zitten te doen e/o wat zitten te eten. Ook wordt er gerookt, maar alleen door de mannen, want de vrouwen roken niet.

Héhé eindelijk bij de rivier aangekomen is het lekker druk en lopen we nog wat en maken foto’s en genieten van de frisse zachte wind. Het is lekker bewolkt, maar dat geeft niks.
Dan is het tijd voor een drankje, tsja dat kan van alles zijn.
We lopen naar de overkant en gaan op een terras zitten van 136 Sleeping wood.
Martin besteld witte wijn, maar voordat je witte wijn hebt. We lopen samen mee het restaurant in naar de wijnen en uiteindelijk lukt een fles witte uit 2011 te krijgen.
Als we weer buiten gaan zitten schenkt de jongeman de wijn in en aan de kleur zagen we al dat het niet goed was.
Martin had de kurk al geroken en die rook vies. We riepen de jongeman en vertellen hem over de wijn, maar hij snapte er geen b…..l van en zijn collega al evenmin.
Dan komt de baas erbij en laat ons het verhaal doen. Geloof het of niet hij loopt gewoon weg met de handen en voeten medeling dat wij het hebben besteld.
Tot overmaat van ramp stoot manlief per ongeluk een glas om en de wijn vliegt over mijn kleren heen.
Tsja toen was er strond aan de knikker, hij staat op, neemt de glazen en de fles wijn mee naar binnen om er na ongeveer 15 min weer uit te komen.
Wat zeg je kokend, hij was woedend, Hij vertelde dat hij geen andere fles kreeg en deze maar moest opdrinken. Nou dat kan gewoon niet, de wijn was bedorven.
We hebben hem uiteindelijk niet betaald, alleen het biertje wat Martin had.
Maar ach bij de bijna naaste buren hadden ze wel goede witte wijn en hebben we daar lekker gezeten op het terras, De jongeman en dame waren erg vriendelijk en de dame legde uit dat in China de gewoonte is dat als je een fles besteld je hem gewoon betaald, ook als hij niet goed is.
Ze begreep wel dat we wat boos waren,
Aan de jongeman vroegen we wat peanuts en hij bracht ons 2 bakjes, in de ene blanke pinda’s en de andere gebrande lichte spicy pinda’s.
Zo zitten we een tijdje te kwebbelen en betalen keurig de wijn en de pinda’s en lopen richting ons hotel.
Natuurlijk waren we even de verkeerde kant opgegaan en werden we daarna door vragen aan mensen ook steeds van hot naar her gestuurd, waardoor we zeker wel 10 x een rondje zijn gelopen, maar uiteindelijk kwamen we toch aan bij ons hotel Canton.

Ach uiteindelijk moet je ergens beginnen hé in je vakantie.
Nou lieve mensen hopelijk kunnen we morgen de rest er op zetten, maar
we hebben al heel veel gehicked, gezien, gedaan, mooie show gezien in Zhangjiajie en helaas niet naar Fenghuang (Fenixcity) kunnen gaan vandaag en morgen ook niet, omdat er door de regen overstromingen zijn en de huizen en hotels behoorlijk in en onder het water staan, er zijn zelfs huizen meegevoerd en een aantal Chinese toeristen is meegevoerd door de stromingen en helaas nog steeds niet gevonden.
Wij vinden dit heel erg voor de mensen daar en hopen dat de vermisten toch nog gevonden worden en hopelijk levend.
Vanuit een warm en mooi China tot snel.
Xx Andy en Martin