Ground Zero.

Terugblik dindag 1 augustus 2006,

Na een warme nacht van airco aan (omdat het te heet is) en airco uit (omdat het tocht en te koud wordt), bed in en bed uit dus, worden we om een uur of 7 wakker.
Duf en bleurie ben je dan, maar goed dan blijf je nog even na sussen in bed en probeert toch nog wat te slapen, wat best moeilijk gaat op dat moment.
Na een hazenslaapje van toch nog goed een uurtje gaan we eruit, drinken wat water, wassen en kleden ons aan en gaan ontbijten.
Er is een andere gastheer in ons hotel, een wat oudere man, maar hij is wel aardig hoor en het bedienend personeel kijkt eigenlijk nog steeds of ze nou wel of niet vriendelijk zullen doen en laten merken of ze het werk wel heel erg leuk vinden.
Echt ze kijken soms of het allemaal geen lolletje is terwijl je juist je werk met plezier moet doen.
Maar goed ze zijn wel beleefd en het hotel is verder goed.
Als we om danone vruchten yoghurt vragen zegt de serveerster dat het er niet is, alleen de yoghurt bij het lopend buffet.
Duhhh dat is toch danone yoghurt met vruchten???
Ze haalt het voor ons en heeft het bakje op een bordje gezet met een heleboel verse aardbeien er nog eens naast, kijk daar doe je het toch voor??
Na ons heerlijk ontbijt gaan we de koffers halen en rijden rond kwart voor 11 (ned.tijd 16.45 uur) weg.
Het duurt even voor we uit Washington D.C. weg zijn, want als je de Connecticut Drive niet hebt dan heb je even een probleempje, maar aan de andere kant zie je ook nog iets van de andere delen van Washington.
Ach je kunt hier alle kanten op behalve soms de goede denk ik.
Wat ons opvalt is dat we ineens ontzettend veel mooie huizen en straten met rijtjes huizen tegenkomen met trapjes en veranda's.
We wanen ons eventjes in Nederland.
Na rondgereden te hebben besluiten we toch maar aan twee dames te vragen hoe we hier uit komen.
Oké terug naar de Connecticut Drive, dan rechtsaf en dan richting Baltimore naar Interstate 495, dan wijst het vanzelf naar de 95 voor New York.

12.00 uur New York, Yeeaahhh nog 212 miles.

12.15 uur Rijden door Baltimore heen, een tunnel door en over een Tolweg. Hopla weer een paar dollars en karren maar weer.
Het rijdt lekker door en ondertussen even gebeld met Tim.
Grappig dat hij in New York zit.

13.15 uur Aha even afslaan om Potty te doen en bij McDonald een hamburgertje en een patatje voor twee en drinken voor onderweg mee te nemen.
Onze eerste keer McDonald deze reis en al knabbelend verder reizen.
Plotseling gaat er een piepje af, kan dat de benzine soms zijn????
Martin kijkt over het stuur en zegt dat het streepje voor het rood staat, maar al snel slaan we af omdat het rood blijft branden.
Ja ons tuutje heeft zo af en toe ook wel eens dorst en dat moet je koesteren anders heb je een probleempje onderweg.

15.30 uur New York komt dichterbij en één of andere zeul rijdt ons zowat van de weg af, foetert naar ons en steekt zijn vuist op, waarop ik héél subtiel en vrouwelijk doch met kracht mijn middelvinger opsteek.
Je mag hier nl maar 65 miles (120 km) rijden en hij scheurt als een idioot over de weg.
Dat soort mensen moeten ze van de weg halen.
Als hij had gestopt dan had ik naar hem toegelopen en hem achter het stuur vandaan getrokken. Bij wijze van dan.
Gevaar op de weg noemen ze dat.

16.00 uur New York bereikt alleen nog even de goede richting vinden.

17.00 uur Na een uur rond rijden eindelijk de juiste richting gevonden.
In New York rijden is niet erg prettig, je kunt nog beter de Metro en de bus nemen.
We moeten nl nog eerst naar het JFK Airport om Martins koffer op te halen, maar we zitten midden in de spits.
Het gaat stapvoets, omdat er ook nog een auto met pech op een rijstrook staat.
Ja humor hebben ze hier wel hoor.
Wisten jullie dat we vanaf de dag dat we uit Miami vertrokken al 2345 miles hebben gereden en daarvoor ok al zo'n 300 tot 400 miles.
Reken dat maar zelf uit hoor.

17.30 Eindelijk JFK Airport bereikt.
Op zich kun je zo'n twee uur bezig zijn voordat je die bereikt hebt.

Dan zitten we verkeert bij het vliegveld, dit geloof je toch niet.
Zitten we opeens bij de parking van de arrivals en we moeten de longturnparking hebben om de huur auto terug te kunnen brengen.
Uiteindelijk lukt het ons toch om de Return Car Rentals te bereiken en het afleveren en checken van de auto gaat snel.
Even nog een Potty doen en ik mag en Martin niet. Waarschijnlijk vond die man dat ik er wat bedrukter uit zag. Aha.
Hoe bestaat het. Je hebt het of je hebt het niet.

Ondertussen is het 6 uur en we lopen naar het lost en found gedeelte en zitten verkeerd, want je moet bij Iberia zijn, omdat die een eigen lost en found hebben.
Ach JFK Airport is gelukkig niet zo groot.
Je moet de airport metro nemen om bij de gates te komen.

Uiteindelijk komen we bij Iberia Lost en Found en wordt nagekeken of de koffer er is.
Eerst is het nee dan is het ja, wat is het nou.
Dan wordt de naam nog eens gevraagd en héhé de koffer is er.
Ben je dus echt uren bezig om op het JFK Airport te komen alleen om je koffer te halen.
Blijven lachen en hopla nog even langs de ticket balie om te informeren of we met drie koffers mogen reizen.
Martin legt uit dat hij een papier wil hebben waar op staat aangegeven dat de koffer lost was en weer found, mochten we problemen krijgen als we weer vertrekken met het vliegtuig.
De grondstewardess begreep het probleem niet, want bij Iberia mag je gewoon twee koffers de man meenemen en die mogen per stuk 23 kilo wegen.
Je mag echter niet de ene koffer 25 laten wegen en de ander 20, want dan moet je het verdelen over twee koffers.
Probleem opgelost dus en reizen we gewoon verder met alle drie.

Rond half 8 belanden we in het Edison Hotel waar Tim al is. Koffers naar de kamer gebracht yeaaaahhh even knuffelen en dan lekker een borrel doen en daarna wat eten.
Bestemming bereikt.

Tijdens de borrel, aan de bar vlakbij het hotel, vertelt Tim ons zijn verhaal hoe het gegaan is met het vliegen.
Eerst zat hij naast twee mensen, maar toen hij terug kwam van de toilet waren die mensen opeens verdwenen.
Zo had hij dus drie stoelen voor de prijs van één.
Hij heeft ze ook alledrie gebruikt, zo ook alle tafeltjes en waarom ook niet.
De crew was bezorgd en kwam regelmatig een praatje met hem maken en hem drinken brengen.
Natuurlijk ook heerlijk als je drie stoelen hebt en alle leuningen omhoog kunt doen om te gaan liggen.
Dat scheelt weer een gebroken rug.

De barman was wat rauwdauwig, hij was aan het gooien met flesjes in de prullenbak en hoe hij ook praatte, maar wel lachen, hij was van zijn vrouw af en heeft twee zoons van 3 en 5, maar dat kwam er echt niet van harte uit.

Het eten was lekker in het restaurant bij de bar.
De pasta's waren goed.

Na nog wat nagezeten te hebben zijn we ieder ons wegs gegaan voor een goede nachtrust.

Nou dat was weer een kort verhaaltje van ons vanuit New York.



Woensdag 2 augustus 2006

Na een warme nacht, wassen en aankleden gaan we buiten het hotel ontbijten.
De Naked Cowboy staat in het midden van Time Square al op zijn gitaar te spelen.
Het is eigenlijk een hele leuke man, lang en ziet er goed gebouwd uit.
Hij kan ook goed gitaar spelen.
Dat is nou echt New York.
Groot, druk en gekte. Geweldig om mee te mogen maken.
We ontbijten bij Subway zijn we naar Ground Zero gegaan met de Metro.
We gingen twee haltes te ver, omdat we in de verkeerde Metro zaten.
Komt altijd weer goed zeggen wij dan.
Verbazend wat voor mensen je allemaal tegenkomt.
De één staat je vreselijk aan te staren, de ander maakt geluiden en weer een ander zit te slapen.
Moet kunnen hoor in deze moderne wereld.
Bij Ground Zero aangekomen wordt je toch wel even helemaal stil en krijg je echt een naar gevoel van binnen.
Je kunt je eigenlijk niet voorstellen dat daar twee hoge torens hebben gestaan en nu een krater is, waar heel druk gewerkt wordt aan een nieuwe toren.
Het is echt indrukwekkend.
Bij een kleine brandweerkazerne hangen foto's van collega's die om zijn gekomen toen die bewuste 11 september in 2001.
Het is bizar gewoon.
Je zou er uren kunnen staan en kunnen peinzen hoe hebben ze in godsnaam al die troep op de plek zelf en in al die straten weg kunnen krijgen.
Echt zo raar dat woorden eigenlijk te kort schieten.
Al die mensen die er niet meer zijn.
Het is mooi om te zien dat er een soort van monument is gemaakt voor al die overleden mensen inclusief de brandweerlieden.
Na Ground Zero lopen we wat rond in dat deel van New York, drinken aan een barretje wat waar vandaan we het Vrijheidsbeeld kunnen zien.
Het is zo warm en het water loopt je schoenen in, veel water drinkend gaan we weer verder en zoeken een food center op.
Daar eten we een hapje en gaan dan terug richting Subway, maar nu de Subway (metro).
Eigenlijk zijn we nu sneller terug met de metro als dat we heen gingen.
Martin gaat naar het hotel terug en Tim en ik gaan even blarenpleisters voor Mart halen en flesjes water.
Zes flesjes water voor 16 dollar 50 cent.
Dat geloof je toch niet.
Terug in het hotel knappen we ons even op en kleden ons wat om waar nodig.
Voordat we ergens gaan eten lopen we naar 49th street om onze kaarten voor donderdagavond op te halen voor de musical Chicago met Rita Wilson.
Dan gaan we eten in het Marriott Hotel op de hoogste verdieping in het draaiende restaurant.
We borrelen eerst wat en doen dan het lopend buffet wat erg lekker is.
Met garnalen, sushi's, komkommer, gekruide tomaatjes, broodjes, wasabi voor bij de sushi, pasta's, kippeboutjes, rundvlees in heerlijke kruiden, eigenlijk teveel om op te noemen en als dessert verschillende heerlijke piepkleine gebakjes, maar heel luchtig en om je vingers bij op te eten.
Om het compleet te maken kun je nog marshmallows in de warme chocolade dopen en dat is zo lekker.
Daarna zitten we nog even na en gaan dan terug naar het hotel, waar ik nog even zit te mailen tot nu toe en de heren naar bed zijn.

Ja toch ga ik stoppen hoor, het is nu eigenlijk al een beetje later dan ik gedacht had en ga dit afronden, maar jullie zijn nog niet van ons af hoor.
Wacht maar er komt nog veel meer.

Vanuit een Hot New york liefs en dikke knuffels van Andy Martin en Tim.
xxxxxxxxxx