Vervolg Flagstaff vertrek naar Albuquerque
Door: Andy
Blijf op de hoogte en volg Andy en Martin
17 Juli 2007 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
We waren gebleven bij de huizen die er gebouwd zijn en de caravans die je ziet staan hier en daar.
Een paar meter naar rechts zie je de Oostingang naar de The Grand Canyons.
Dan rijden we over de kleine Colorado rivier die op een enkele plas na verdroogt is.
Schuin rechts van ons is het Moenkopi Plateau dat bestaat uit verschillende rots formaties en rare bulten (een soort duinen).
10.15 uur. Slaan we af naar de US 160 richting Tuba City en het verbaast ons dat tussen de rode rotsformaties ook nog mensen wonen. Het ziet er prachtig uit, al die huizen, maar je kijkt wel altijd tegen rotsen aan.
De rotsen vertonen horizontaal verschillende kleuren en dat geeft een prachtig schouwspel.
10.25 uur. Nu rijden we door het grote deel van het Navajo Reservation (reservaat) en dan is Kayenta nog maar 73 mile. Whaaaahhh nog iets meer dan een uur.
Maar sentatie op de weg, want een halve mile voor Navajo Nationaal Monument worden er twee auto's achtervolgd door de politie.
De politie auto haalt de achterste in en gaat tussen de twee auto's in rijden en ja hoor, ze moeten stoppen.
Ze reden ook loeihard. Tsja dan baal je wel als een stekker als je dan ook nog een fikse boete krijgt, maar eigen schuld natuurlijk.
Het gekke allen is, dat we ons af vroegen waar opeens die politie auto vandaan kwam.
Er was geen berm te bekennen.
11.30 uur Eindelijk aangekomen bij Kayenta en rijden we erdoor heen.
Onderweg stappen we even uit om van al het moois wat de natuur te bieden heeft te genieten.
Maar dan, owee, ojee, krampen, help wat nu. Geen toilet te bekennen.
Hup de auto weer in en rijden maar weer.
Gaan we dat redden of niet.
Whahahaha knijpen met die handel, dat redden we best.
Bij Monument Valley aangekomen als een speer de auto neer en naar toilet.
Nee , staat er een vrouwtje en begint ze over dat het toilet nog nat is.
I don't mine, zeg ik en zei lachend oké If you don't mind, go ahead.
Dan zal je ze toch.
Maar gelukkig alles kwam weer goed.
Na ook nog even wat gegeten en gedronken te hebben in het restaurant vervolgen we onze weg om al het moois van Monument Valley te bekijken.
Echt is een waar paradijs en dit kun je bijna niet beschrijven zo mooi al die rots formaties.
Je hebt de Three Sisters, The Camel, Elephant, The Thumb en noem maar op.
The Window, daar kijk je door twee rots formaties heen en dat moet vreselijk mooi zijn wanneer de zon ondergaat.
Het is echt net zo mooi als Grand Canyons.
We rijden, stappen uit om te filmen en foto's te maken en genieten.
Dan is het tijd om afscheidt te nemen van al dit moois en we vertrekken.
Rond 14.45 uur rijden we weg.
16.15 uur Stoppen we om naar de Dino Tracks te kijken.
Een gebied waar nog echte dinosaurus en t-rex etc. voetsporen en fossielen liggen. Het is ongeveer 16 miljoen jaar oud of 160 dat weten we niet precies meer.
Tuba City heet het en echt het is een behoorlijk uitgestrekt gebied waar deze beesten geleefd hebben.
Er ligt as van de vulkaan en de lavastenen. Het is bijna onwerkelijk als je het ziet. De man die ons begeleide was de achterkleinzoon van een man die het ontdekt heeft na de tweede wereld oorlog.
Als we weer op weg gaan kunnen we het niet laten om toch ook nog even langs het Wupatki Nationaal Monument te gaan.
Helaas was het te laat voor de Sunset Crater. De ingang ging dicht om 6 uur.
Maar de ruine was ook erg mooi en de omgeving er om heen indrukwekkend.
Prachtig om te zien hoe de lava zijn weg heeft gebaand door de het stadje en zijn vormen heeft gekregen en de sporen heeft achter gelaten.
Alles bezaait met as en het gekke is dat de grond dan ook nog heel vruchtbaar was en is.
De ruine van het huis was van een voor ouder van de Hopi indianen.
Een gat in één van de muren van het huis moest dienen om een bal zonder handen en voeten door het raam te krijgen.
Indrukwekkend ja dat is het nog steeds.
Helaas moesten we wel weer gaan, de dreigende lucht die ineens opkwam en een onweersbui op komst maakten wel dat we verder moesten.
Voor het Hopi Reservaat was het helaas te laat, maar goed er is ook zoveel te zien. Er zijn zoveel indianen reservaten in de hele omgeving.
Onderweg terug rende er opeens iets over de weg.
Martin zag het en wees mij erop en ik zag het nog net op het laatste moment.
Jahoor het was een Woody Woodpecker, een roadrunner.
Jeetje wat kan zo'n vogel rennen zeg.
Terug in Flagstaff gingen we eerst even een wijntje nemen en toen eten bij Mongoos.
Gewoon lekker simpel eten.
Nou dit was het dan weer even voor nu vanuit Albuquerque.
Morgen (dus dinsdag) vertrekken we naar Amarillo.
Kennen jullie dat liedje nog, Show me the way to Amerillo van Tony Cristie.
Vanuit hier een warme knuf en tot mails,
Andy en Martin
Een paar meter naar rechts zie je de Oostingang naar de The Grand Canyons.
Dan rijden we over de kleine Colorado rivier die op een enkele plas na verdroogt is.
Schuin rechts van ons is het Moenkopi Plateau dat bestaat uit verschillende rots formaties en rare bulten (een soort duinen).
10.15 uur. Slaan we af naar de US 160 richting Tuba City en het verbaast ons dat tussen de rode rotsformaties ook nog mensen wonen. Het ziet er prachtig uit, al die huizen, maar je kijkt wel altijd tegen rotsen aan.
De rotsen vertonen horizontaal verschillende kleuren en dat geeft een prachtig schouwspel.
10.25 uur. Nu rijden we door het grote deel van het Navajo Reservation (reservaat) en dan is Kayenta nog maar 73 mile. Whaaaahhh nog iets meer dan een uur.
Maar sentatie op de weg, want een halve mile voor Navajo Nationaal Monument worden er twee auto's achtervolgd door de politie.
De politie auto haalt de achterste in en gaat tussen de twee auto's in rijden en ja hoor, ze moeten stoppen.
Ze reden ook loeihard. Tsja dan baal je wel als een stekker als je dan ook nog een fikse boete krijgt, maar eigen schuld natuurlijk.
Het gekke allen is, dat we ons af vroegen waar opeens die politie auto vandaan kwam.
Er was geen berm te bekennen.
11.30 uur Eindelijk aangekomen bij Kayenta en rijden we erdoor heen.
Onderweg stappen we even uit om van al het moois wat de natuur te bieden heeft te genieten.
Maar dan, owee, ojee, krampen, help wat nu. Geen toilet te bekennen.
Hup de auto weer in en rijden maar weer.
Gaan we dat redden of niet.
Whahahaha knijpen met die handel, dat redden we best.
Bij Monument Valley aangekomen als een speer de auto neer en naar toilet.
Nee , staat er een vrouwtje en begint ze over dat het toilet nog nat is.
I don't mine, zeg ik en zei lachend oké If you don't mind, go ahead.
Dan zal je ze toch.
Maar gelukkig alles kwam weer goed.
Na ook nog even wat gegeten en gedronken te hebben in het restaurant vervolgen we onze weg om al het moois van Monument Valley te bekijken.
Echt is een waar paradijs en dit kun je bijna niet beschrijven zo mooi al die rots formaties.
Je hebt de Three Sisters, The Camel, Elephant, The Thumb en noem maar op.
The Window, daar kijk je door twee rots formaties heen en dat moet vreselijk mooi zijn wanneer de zon ondergaat.
Het is echt net zo mooi als Grand Canyons.
We rijden, stappen uit om te filmen en foto's te maken en genieten.
Dan is het tijd om afscheidt te nemen van al dit moois en we vertrekken.
Rond 14.45 uur rijden we weg.
16.15 uur Stoppen we om naar de Dino Tracks te kijken.
Een gebied waar nog echte dinosaurus en t-rex etc. voetsporen en fossielen liggen. Het is ongeveer 16 miljoen jaar oud of 160 dat weten we niet precies meer.
Tuba City heet het en echt het is een behoorlijk uitgestrekt gebied waar deze beesten geleefd hebben.
Er ligt as van de vulkaan en de lavastenen. Het is bijna onwerkelijk als je het ziet. De man die ons begeleide was de achterkleinzoon van een man die het ontdekt heeft na de tweede wereld oorlog.
Als we weer op weg gaan kunnen we het niet laten om toch ook nog even langs het Wupatki Nationaal Monument te gaan.
Helaas was het te laat voor de Sunset Crater. De ingang ging dicht om 6 uur.
Maar de ruine was ook erg mooi en de omgeving er om heen indrukwekkend.
Prachtig om te zien hoe de lava zijn weg heeft gebaand door de het stadje en zijn vormen heeft gekregen en de sporen heeft achter gelaten.
Alles bezaait met as en het gekke is dat de grond dan ook nog heel vruchtbaar was en is.
De ruine van het huis was van een voor ouder van de Hopi indianen.
Een gat in één van de muren van het huis moest dienen om een bal zonder handen en voeten door het raam te krijgen.
Indrukwekkend ja dat is het nog steeds.
Helaas moesten we wel weer gaan, de dreigende lucht die ineens opkwam en een onweersbui op komst maakten wel dat we verder moesten.
Voor het Hopi Reservaat was het helaas te laat, maar goed er is ook zoveel te zien. Er zijn zoveel indianen reservaten in de hele omgeving.
Onderweg terug rende er opeens iets over de weg.
Martin zag het en wees mij erop en ik zag het nog net op het laatste moment.
Jahoor het was een Woody Woodpecker, een roadrunner.
Jeetje wat kan zo'n vogel rennen zeg.
Terug in Flagstaff gingen we eerst even een wijntje nemen en toen eten bij Mongoos.
Gewoon lekker simpel eten.
Nou dit was het dan weer even voor nu vanuit Albuquerque.
Morgen (dus dinsdag) vertrekken we naar Amarillo.
Kennen jullie dat liedje nog, Show me the way to Amerillo van Tony Cristie.
Vanuit hier een warme knuf en tot mails,
Andy en Martin
-
17 Juli 2007 - 06:58
Timmie:
Vandaag naar Amarillo! Woehoe!
Wel koel die politie achtervolging? Heb je dat op film?
xxx -
17 Juli 2007 - 09:08
Coby:
Nou,Andy het was weer de moeite waard om te lezen,Armand en ik vinden het erg leuk!Zo beleven we jullie vakantie ook een beetje mee,ga zo door jongens,we kijken weer uit naar het volgende deel.Geniet maar lekker van jullie vakantie oke.Groetjes en knuffels van ons allemaal Coby,Armand,Francoise,Naomi en Olaf. PS.Ik mis je Andy.
-
17 Juli 2007 - 19:28
Louis:
Zo ANDY dat is ook toevallig,die zelfde roadrunner(Woody Woodpecker dus)is zeker snel.Hij ging GISTER nog zo snel als een straaljager over de NOORDWAL heen om vervolgens daar bij jullie aan te komen om jou de groeten te doen van mij.Ik wist dat hij die kant op ging,dus riep ik (DOE ZE DE GROETEN)Heeft hij dat niet gedaan dan doe ik het nu BIJ DEZE DAN DE GROETJES EN XXXXXXXXJES VAN ONS en veeeeeeel heel veel plezier nog de komende weken DOEIOEJOEJOEJOEIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
(LAAT ZE MAAR LACHEN ZOU RON BRANDSTEDER ZEGGEN) -
17 Juli 2007 - 19:52
Jet:
hoi vakantie gangers wat een belevenissen van jullie,als opa en oma hebben jullie heelwat te vertellen jo, ik bedoel over een jaar of 10 dan hebben jullie wel 4,a 5 van die hummels rondlopen en hangen die kids aan jullie lippen. Beetje slap gelul van mij,maar Andy zal zeggen moet kunnen, zie uit naar de volgende mail
liefs jet -
18 Juli 2007 - 08:07
Alex:
Mooie verhalen weer! Rusten jullie ook wat uit? Het verhaal komt over als bij Japanse toeristen - bus in - bus uit - klik foto/film en weer verder. Nu, genieten doen jullie wel!! Die ontbijt-tenten ken ik wel. Inderdaad te gek wat je sommigen s'ochtends vroeg al ziet verstouwen..., vooral al die warme happen! Zijn er ook pancakes met maple sirop, heerlijk zoet!! Nu, bedankt voor de verslagen. Het weer hier (woensdag) eindelijk een beetje normaal, 22 gr.Maandag avond zware overstromingen aan de kust (dus ook probleempjes in Nw)...Nu, groetjes, blijf genieten en tot gauw. -
18 Juli 2007 - 10:10
Wil:
Hallo Andy en Martin..
Ik heb even genoen van al dat moois wat jullie daar allemaal beleven...
Het lijkt mij ook allemaal geweldig om dit te zien..
Geniet verder en ik lees wel weer hoe het allemaal verder gaat...
groetjes en veel plezier
knuf Wil en Ton -
20 Juli 2007 - 15:02
Debbie:
Pfff Andy, na een week ziek thuis kijk ik voor het eerst weer mijn mail en gelijk helemaal gestressd zoveel berichten van jou!! Nee hoor, vind het juist hartstikke leuk om zo een beetje mee te zijn op vakantie en zo wat van America te 'zien'.
Indrukwekkend lijkt me, dat van die dinosaurussen.
En wie ging er nou harder? Die politieauto's of de roadrunner;)
Ik kijk ook uit naar de vakantie, al heb ik dan de laatste week weer eens thuis doorgebracht: bijholteonsteking en bronchitis. Ben acht alleen nog ziek, dit is de 7e ziekmelding sinds december... Zit nu dan ook opnieuw aan de antibiotica, prednison en codeíne en mijn basismedicatie is megaverhoogd: 18 pufjes per dag en negen verschillende medicijnen op een dag. Dus als je een wandelende apotheek zoekt...
Ow, en mijn moeder heeft net de Nijmeegse Vierdaagse volbracht!
Genietze en tot gauw!
Dikke knuffel,
Debbie -
21 Juli 2007 - 17:02
Caaty En Passie:
Hoi lieverds, tjee wat een avonturen weer zeg, alsof we wederom weer mee kunnen kijken over jullie schouders, zo uitgebreid ons achterblijvers weer het verslag wordt gedaan , echt geweldig allemaal, die van die roadrunner vinden we helemaal geweldig, daar ,,Woody,, een specht is, hihihi.Bedankt voor jullie verjaarskaartje, vind wel stoer post uit the states. We gaan jullie volg avonturen weer met smart tegemoet zien. Ook fijn om te lezen dat jullie het zo naar jullie zin hebben, geniet er lekker van, jullie hebben het verdiend..veel knuffs vanuit ,,slot Loevestein,, -
21 Juli 2007 - 17:23
Pa En Ma:
We volgen jullie mooie verhalen met plezier. De kaart ontvangen. Morgen(zondag) gaan we naar Kijkduin. Verder is hier alles oké.Nog veel plezier en een behouden thuiskomst. Groetjes en liefs van Pa en Ma. -
27 Juli 2007 - 12:23
Coby Armand:
Hallo Andy en Martin,we hebben weer plezier beleefd bij het lezen van jullie avonturen,het blijft spannend en leuk.An nog bedankt voor ons kaartje.Ik vind het fijn dat jij en Martin toch van jullie vakantie kunnen genieten,ondanks alles.Met mama gaat alles goed.Groetjes en kusjes van ons allemaal,Coby,Armand,Francoise,Naomi en Olaf xxxxxxxjes. DOEI DOEI TOT GAUW!!!!!!!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
