Baku National Park

Vrijdag 25 juli 2008,

Vervolg zondag 20 juli 2008 Bako National Park.
We waren dus gebleven bij de rotsformaties die zo mooi zijn uitgesleten door de zee.
Eerst een wandeling door een deel van het regenwoud waar we ook de Oranje gekleurde neusapen hebt.
Dit zijn de echte neusapen en niet die wij in de dierentuin kennen. Die zijn bruin.
De Oranje Neusapen overleven het nl. niet in gevangenschap.
Het zijn bijzondere apen.

Onze gids Steven heeft ook van zijn eigen vader en grootvader van kleins af aan geleerd hoe te leven en overleven in de jungle.

Om te eten ga je op zoek naar een plant met rode bloemen. De rode bloemen zijn eetbaar.
Je kunt ook op zoek gaan naar vis, maar hoe vang je een vis in de rivier als je geen hengels hebt.
Je zoekt de boom op met aan de takken kleine weerhaken. Je prikt er een maad aan en houdt hem in het water en hap zegt een vis en blijft vervolgens aan de weerhaak van de tak hangen. Hopla eten voor die dag.

Hoe kom je aan drinken?
Uit sommige bamboe kun je water halen en uit de wortelen van sommige bomen.
The longhouse mensen doen dat nog wel.

Wat te doen als je het benauwt hebt?
Je zoekt de Boekytimy plant (een soort eucalyptus), je plukt de bladeren en een klein stukje steel, kookt het en ademt het in. De blaadjes worden op de borst gelegd en je bent snel weer opgeknapt.

De schelp van de Mangostin vrucht is goed als je ringworm hebt. Je moet de plekken 3 keer per dag met de binnenkant insmeren.

Belangrijk voor het maken van een longhouse is het gebruik van Yellow Rotan die ook in de jungle groeit.
De Yellow Rotan kan 100 meter groeien en groeit vanaf de wortelen in bundels.
Het wordt gebruikt voor meubels, maar er worden ook draadjes van gemaakt waarmee de stokken vastgemaakt kunnen worden voor de longhouses. Het is ontzettend stevig materiaal.

Zo werd er nog veel meer verteld over het overleven in de jungle.
Ook vertelde Steven een aantal dingen over eten en drinken wat niet samen gaat.
Je moet nooit Mangostin eten en Bier drinken, dan wordt je ziek.
Durian eten en Bier gaan ook niet samen.
Rice wine en Durian ook niet samen laten gaan. Steven vertelde dat een man dat een keer deed en dood viel.

Bizar allemaal, maar wel waar.

Ondertussen is het heel hard gaan regenen en moeten we even schuilen.
Onder een afdak schuilen we met nog een aantal andere mensen. Wachtend tot het wat minder regent en we weer weg kunnen met de Jetti.

Terug in het bootje varen we nog naar een ander stukje van het Baku Natinal Park en het is bijzonder als je de rotsformaties, de jungle en het aparte stukje strand ziet vanaf de boot.
Het zand is heel apart gevormd door de zee. Je moet dit gezien hebben, zo’n andere wereld.
En op een aantal stukken rots heb je water, waarin je dan lekker even je voeten kunt afspoelen om ze van het zand te ontdoen, omdat we nl onze schoenen uit moesten toen we in de andere boot zaten. Zo blijft de boot natuurlijk wel schoon.
Vanaf dat deel kon je ook door de jungle terug naar het hoofddeel van het park, maar dat was anderhalf uur lopen en aangezien we al veel gelopen hadden gingen we met het bootje terug.
Buiten dat, als we hadden terug gelopen dan had dat gevaarlijk geweest, omdat het erg had geregend en op vele plekken heel glad zou zijn .
Daarom is het verstandig niet op eigen houtje dit soort tochten te ondernemen, want als er wat gebeurd dan heb je een probleem.
De gids vertelde al dat het was gebeurd met een toerist die door de jungle ging en gevallen was en niet meer verder kon. Hij zat 5 uur lang alleen in de jungle. Werd gevonden door longhouse bewoners, dat was zijn redding. Lekker hoor met slangen die er huizen en ander ongedierte.
Wij vroegen hem ook, wat als er nu iemand iets krijgt. Steven zei al dat hij precies weet wat hij moet doen en hoe hij zo snel mogelijk hulp kan halen.
Hij rent gewoon terug. Kun je je niet voorstellen, maar mooi te weten dat tenminste iemand de weg weet.

Als we terug zijn bij het hoofddeel van het Bako Park gaan we wat eten.
De Makakies (apen) zie je overal om je heen in de bomen enz. scharrelen. Ze hebben ook kleintjes.
Het is wel oppassen geblazen, want als ze eenmaal doorhebben dat je een tas hebt of iets anders zit de kans erin dat ze het ineens uit je handen pakken.
Daarom moet je ze ook nooit voeren. Ze gaan ook gemakkelijk een gevecht met je aan en ze bijten.
De natuur moet gewoon blijven zoals het is.
Grappig zijn ze wel.

Als we het eten op hebben gaan we terug naar de Jetti (bootje) en varen terug naar het beginpunt aan de Sarawak rivier.
Met de autobus van Steven worden we weer terug gebracht naar ons hotel.
Onderweg heeft hij nog wat tips, om niet naar Sibu te gaan, maar gelijk naar Miri.
In Sibu is niet zoveel.
Wij nemen die tip van harte, omdat je altijd beter aan kan nemen wat de locals zeggen.

In ons hotel frissen wij ons op en gaan lekker buiten op het terras in de zon zitten om bij te komen van de dag en er even over na te praten onder het genot van een wijntje en een frisje.
In plaats van bij Top Spot te eten zijn we bij Garden Hill gaan eten, wat een paar etages onder Top Spot zit.
Ik heerlijke paddestoelen soep en chicken chop en Martin sweet en sour chicken en Midin (de locale groente).

Terug in het hotel zittn we nog even na in de lobbybar en luisteren naar de band tot het tijd is om te gaan slapen om uitgerust weer aan een nieuwe dag te beginnen.

Xx van ons.