Martin en Andy in Las Vegas 2009

Lieve allemaal,

Vandaag is het dinsdag 14 juli 2009 en hebben we eindelijk tijd om te schrijven.
Martin heeft een heerlijk ontbijtje voor ons gehaald, zodat ik even kan schrijven.

Wij gaan even terug naar het begin van onze reis.
Te beginnen in Den Haag waar vrijdag 10 juli om half 7 de wekker afging.
Die nacht hadden we (ondanks alle drukte in huis daags daarvoor) gelukkig goed geslapen.
En nu komt het, je zou zeggen dat je je koffer ruim op tijd moet inpakken, maar nee wij deden dat gewoon die ochtend.
Ach fluitje van een cent, zo gebeurd. Je weet zo langzamerhand wel wat je mee moet nemen.
Lekker ontbijten, nog een heerlijk bakkie koffie en dan foetsie.
Tim (die heerlijk donderdag avond Toko Asli voor ons meebracht) en Marieke hadden we donderdag avond al gezien, geknuffeld en vastgehouden.
Marc, Helle en Kira kwamen ons om half tien ophalen en brachten ons naar Schiphol.
Het was druk op de weg, maar het reed lekker door.
Op Schiphol inchecken bij de KLM (we vliegen met North West Airline) en koffers op de band.
Nog even een bakkie doen en een croissantje erbij en dan huppakee naar de paspoort controle.
Dat duurde nog wel even een aantal minuten, want het is altijd moeilijk om die gang erheen te nemen.
Vakantie is leuk, reizen is leuk, maar het achterlaten van je geliefden is minder leuk.
Oh wat een vocht voel je dan achter je oogleden prikken.
“Dag, veel plezier, goede reis en kijk uit”
“Ja doen we, jullie ook. Kijk ik zie ze nog” en dan zie je de afstand steeds groter worden, omdat je dan de paspoort controle nadert.
Eenmaal daar doorheen moet je doorzetten en droog je weer wat op, de vakantie begint.
Samen nog wat boekjes kopen voor in het vliegtuig, wat rondlopen en een piepie doen en dan door de controle voordat je het vliegtuig instapt.
Oeps koffertje terug, laptop moet eruit. Foutje van de jonge douane beambte.
Alles goed gekeurd, niemand piept.
Een man met een pacemaker mag gewoon door het andere deurtje.

Als we in het vliegtuig zitten vertrekken we pas om 14.15 uur i.p.v. 13.25 uur. Er was een technisch mankement. Dat was heel fijn. De afstand van Amsterdam naar Las Vegas is ongeveer 7500 km vliegen.
Tsja en dan hopen dat je de volgende vlucht in Minneapolis op tijd haalt.
Maar goed, een glas water, een CHARDONNAYTJE en een zakje pinda’s maken een hoop goed.
Ondanks dat ik (Andy) nog altijd het vliegen niet fijn vind genieten we toch van het uitzicht buiten, het tv-tje in de stoel en de verzorging die we krijgen.
Als het 15.26 uur is vliegen we over het Noorden van Schotland. Prachtig om te zien, dat heuvelige gebied.
En dan opeens schiet er door mijn hoofd:
Hoog in de lucht
Zit ik met een zucht
Mijn ventje naast mij
Close together, zij aan zij
Kijkend door het vliegtuigraam
Gezellig hij en ik saam
Nou als dat nou nog niet romantisch is dan weet ik het ook niet meer.
Dan komt het eten eraan, lekker kip of pasta.
Martin neemt de kip en ik de pasta en dan samsam. Hihihi dat was weer mooi geregeld zo.
Natuurlijk een Chardonnaytje en water erbij.
Een vocht ontnemer en een vocht aanvuller. Zo houd je de vochtbalans op peil.
Het eten smaakt bijzonder goed en geloof me, dit eten heb ik niet eerder zo geproefd in een vliegtuig.
Zo smaakvol, zo jammie.
Geven moment kijken we naar buiten en zien we twee horizontale grijze kronkelende lijnen langs het spierwitte wolkendek gaan.
Een apart gezicht als je geen vliegtuig ziet.
Op de tv is 17 again, een grappige film van een man die weer 17 wordt.
Martin is aan het kaarten op de tv. Kan allemaal.
Het weer buiten is goed en het is lekker rustig in het vliegtuig.

Rond 18.55 uur vliegen we over de Labrador Sea, tussen Groenland en Canada in.
Dit is zo gaaf al die stukken ijsberg in het water beneden ons te zien.
In Canada is het nu ook zomer.
Het contrast met het wolkendek is prachtig.
Op de tv zien we dat Minneapolis-Amsterdam 7 uur tijdsverschil heeft.
Ondertussen volgen die grijze kronkelende lijnen ons nog steeds en jahoor als ons vliegtuig wat keert, zien we een glimp van het andere vliegtuig.
Op zich wel jammer, want nu is de illusie dat het een natuur verschijnsel was weg.
Dan heb je altijd nog de wolken waar je van alles uit kan halen. Je zier er konijntjes in, een schaap, zelfs een gezicht.
Afijn zo heb je wel afleiding genoeg. Blijven dromen en fantaseren, kan nooit geen kwaad.
Het houd je wakker.
Na nog een uur gevlogen te hebben komen we aan in Minneapolis.
Eerst door de paspoort controle.
Een jong broekie helpt ons. Echt lachen was dat, staat daar met een air van heb ik jou daar ons aan te kijken en begint zijn vragen.

Broekie: “Why are you here” (waarom ben je hier)
Martin en ik: “Vacation” (vakantie)
Broekie: “How long” (hoe lang)
Martin: : “A few weeks” (een paar weken)
Broekie: “So long” (zo lang)
Martin en ik: “Yes”
Broekie: “Where are you going” (waar ga je heen)
Martin: “Las Vegas, Chicago, Canada, New York”
Broekie: “Why Chicago” (waarom Chicago)
Andy: “Workshops Jazzdance”
Broekie: “What is that Jazzdance” (wat is dat jazzdans)
Nee nou moet je ophouden hoor, dit kan toch niet waar zijn dat hij dat niet weet.
Nog even en hij vraagt ons om het te laten zien.
Dan moeten we onze handen om en om op de vinger controle plaat leggen.
Nou hij moest mij wel hebben, vraagt hij mijn rechterhand op de plaat te leggen, doe ik dat en zegt hij tegen mij dat ik mijn hand er wel op moet houden. Duhhhh dat heb ik toch.
Nee trekt hij ineens aan een touwtje en vliegt de bovenkant van de vingercontrole plaat omhoog.
Zat dus de beschermplaat er nog op, hahahaha wat een humor had die jongeman zeg.
En daar kon hij volgens mij niet zo goed tegen Martin en ik een beetje moesten lachen.
Hand weer op de plaat, lampjes op groen, hand weg. Krijg ik commentaar dat ik mijn hand te snel weg haalde.
Ik zei hem al dat de lampjes groen waren.
En kreeg ik toch echt een flinke sneer van hem.
Nou Martin en ik bleven met een lach op ons gezicht staan.
Rechterduim erop en weer die sneer. Jongen toch slecht geslapen zeker.
Linkerhand ook nog ter controle en dan mag Martin.
Ondertussen hadden we al in Las Vegas kunnen zitten.

We moeten zelf de koffers ophalen en opnieuw op de band zetten voor de vlucht naar Las Vegas.
Gelukkig hadden we nog tijd genoeg.
Las Vegas was ongeveer nog 3 en een half uur vliegen. En landen we 19.30 Las Vegas tijd.
Het is 9 uur tijds verschil met Nederland.
Aangekomen, hadden we ook vrij snel onze koffers en bij de controle was het laptop eruit, schoenen uit en alles goed gekeurd.
Martin piepte twee keer. Horloge af, riem af en hoppa Las Vegas Martin and Andy are back again!!
Auto opgehaald en naar ons hotel Treasure Island.
Geweldig om te zien dat er alweer zoveel is bij gebouwd en gebouwd wordt.
Wat een stad.

Vanuit onze hotelkamer kijken we op de Strip en je kunt je hart hier ophalen aan shows en gokken.
Het gokken is leuk voor een keer, maar wel mooi om te zien al die mensen die grof geld uitgeven. Dag en nacht zijn die gokpaleizen open, ovoorstelbaar.
Mensen die al om 11 uur in de ochtend aan de drank zitten.
Maar goed dat is een keuze die jezelf maakt.
Nadat we de koffers hebben uitgepakt en ons opgefrist gaan we naar buiten. Even beneden bij het buitenterras wat drinken en genieten van het weer. Temperatuur 40 graden.
Warm, maar niet vochtig.
Heerlijk voor de spieren en mooi Las Vegas bij avond.
De show van de piraten van ons hotel begint. We boffen dat we dat al gelijk zien.
Deze show hebben we gezien in 2001 toen we hier met de jongens waren en in 2007 samen met Martin. Fantastisch die show.
Boys de show is nu anders, nu strijden de vrouwelijke piraten tegen de mannen.
Jajaja de show is aangepast met zang en dans en komische stukjes en mooie mannen en vrouwen. Hahaha dat wordt een keer erheen hoor.
De show wordt vier keer per dag uitgevoerd.
En het gekke was dat Martin een biertje en ik een wijntje had en schrik niet, Nederlandse tijd 7 uur in de ochtend op zaterdag 11 juli en Las Vegas tijd 22.00 uur op vrijdag 10 juli.
Kun je nagaan wat een Jetty (Jetlag) doet.

Zaterdag 11 juli 2009

Wat hebben we heerlijk geslapen zeg. Geen wekker die af is gelopen, gewoon uit jezelf wakker worden. Eerst van het uitzicht genieten. Prachtig op de achtergrond die hoge bergen. De mooie hotels in allerlei stijlen.
Als we aangekleed zijn gaan we bij Subway ontbijten. Nou ja het is eerder brunchen.
Het is al een hele attractie als je ziet wat mensen hier eten als ontbijt en ook nog mega bekers cola erbij drinken.
Nou wij houden het bij ons broodje, koffie en vers fruit. Heerlijk en meer dan zat.
Buiten is het zo’n 42 graden en niet vochtig.
Met de auto gaan we naar de Sbarro Fashion Show Mall vlakbij het vliegveld.
Heerlijk om zo rond te slenteren langs al die winkels waarvan de ene nog mooier is dan de ander.
Natuurlijk kun je ook net als bij ons goedkope kleding kopen.
In de mall nemen we een lichte lunch, bestaande uit een ceasarsalade en een broodje en nemen daar alletwee de helft van met heerlijk verse sap erbij.
Nog wat lopen en winkel in winkel uit en dan even een ander foto cameraatje kopen voor mij.
Zo gaaf een rode en deze maakt prachtige foto’s en filmpjes.
Dan zien we dat er nog een modeshow is en besluiten nog even te blijven.
We bestellen bij een restaurantje een schaal vers gesneden fruit en een frisje erbij en kunnen genieten van de modeshow.
De catwalk kwam omhoog uit de vloer, echt super om te zien. Amerika laat niets aan het toeval over.
Alles is groots, alles moet groots, alles kan ook groots.
Na de modeshow gaan we weg en rijden nog naar Wachovia-Whole Foods aan de Las Vegas Boulevard om wat boodschapjes zoals appelen, bananen, make-up schoonmaak spulletjes etc. te kopen.
Als we dat allemaal gedaan hebben gaan we terug naar het Hotel om ons op te maken voor de rest van de dag en avond en voor de voorstelling van Ka van Cirque du Soleil.

Nou lieve mensen, voorlopig hebben jullie wat te lezen en gaan wij even stoppen en gooien vanavond de rest er doorheen met wat foto’s.

Wij gaan vandaag even fitnessen en naar de Health Spa. Yeahhhh even relaxen en verwennen.

Heel veel liefs en zonnige knufs van Martin en Andy uit Las Vegas.