Toronto en Ottawa

Maandag 3 augustus 2009 New York
Vervolg vakantie Toronto en Ottawa.
Donderdag 23 -7- 2009, vrijdag 24-7-2009 en zaterdag 25-7-2009 Toronto

Jongens de Niagara Falls echt zo mooi om te zien, moet iedereen zeker een keer gaan doen. Echt zo de moeite waard.

Als we in Toronto (provincie Ontario) aankomen rijden we door China Town. Behoorlijk groot gebied. Veel restaurantjes en winkeltjes , zoals een China Town hoort te zijn. Lekker rommelig.
Als we de auto ergens stoppen om een man te vragen of er een hotel in de buurt is, kijkt hij ons erg wazig aan en zegt dan erg droog dat er maar 1 in de buurt is.
Whaaahhh dat kan natuurlijk nooit in zo’n stad als Toronto met z’n 2.504.000 inwoners.
Wat een oen zeg. Wij rijden verder en keren dan om en gaan dan een straat in en wat zienwe…….
Een heleboel hotels.
De eerste waar we voor staan is het Hyatt. Voorheen was dit het Holiday Inn, maar sinds februari 2009 het Hyatt.
Het is gemoderniseerd en de incheckbalie (receptie) bestaat uit drie witte desks.
In dit hotel zitten we op de 20ste etage (de hoogste) in kamer 2010.
Uitzicht op de CN Tower en uitzicht op het meer (tussen de wolkenkrabbers door).
Koffers neergezet, uitgepakt, ons opgefrist en lekker naar buiten.
Eten in Kingstreet bij een modern Thais restaurant op het terras.
Erg gezellig. Het eten is goed en niks teveel en te groot.
Soms komt er iemand even over het hekje bedelen, maar hoe moeilijk dat ook is moet je dat negeren anders houd je geen cent meer over, want na deze komt er weer een andere.
De politie houdt dat goed in de gaten en grijpt in waar nodig.
Een bedelaar krijgt zelfs een boete hiervoor. Best wel zielig als je al bijna niks hebt, maar wel begrijpelijk.
Lol hebben we wel als een ambulance probeert in te parkeren. Alle ruimte maar hij bakt er niks van.
Duhhh zullen wij het soms even doen Whoopi denken we??
Maar goed het lukt hem alsnog, al staat hij behoorlijk van de stoep af en de tram er net langs kan.

Het is heel leuk in Toronto en de mensen zijn heel relaxed en erg vriendelijk.

Vrijdag 24 juli 2009 hebben we een Sight-Seeing tour door Toronto gedaan. Oftewel Shop-Dine-tour.
Dundasstr.E. kun je ’s avonds vergelijken met Time Square.
Yorkville Avenue is de crème de la crème van Toronto.
Ontzettend dure winkels en hier loop je zeker de kans dat je beroemdheden tegen kunt komen zoals Brad Pitt en Angelina Jolie.
Leuk toch!!!!!
Er is hier ook een prachtig kasteel Castle Loma op de hoek Davenport en Walmerstr.
Ook een leuk verhaal is dat bij The Bata Shoes tijdens een tentoonstelling schoenen zijn gestolen ter waarde van 185.000 Canadese dollar.
Stomme van de dieven was dat ze de handel op E-Bay hadden gezet om te verkopen.
Ben je dan een domme dief of niet.
Zo hebben we nog vele bezienswaardigheden gezien en uiteindelijk zijn we geëindigd bij een gezellige promenade en hebben ons gesetteld bij het Hard Rock Cafe.
Hier een heerlijke appetizer genuttigd en natuurlijk een drankje.
Maar zo aandoenlijk als je ineens een oude zwerver langs ziet komen, die even blijft staan en de ober aan hem vraagt: Which table are you sitting. Waarop Martin zegt: We are neighbours.
Sorry guys we waren een beetje melig, maar de oude man kon er wel om lachen.
Het was echt een schatje, zo’n lief koppie had die man.
Dan later komt er een Chinese oude zwerver langs.
Ach zo schattig.
Als we uitgerust zijn en appetizer en drankje op hebben gaan we verder.
Wat winkeltjes bekijken en wat entertainment in de straten en dan Richtree Market in.
Hier kun je winkelen en eten.
Bij het Richtree Market restaurant gaan we wat eten. Er is echt zoveel te krijgen en je kunt het allemaal zelf samenstellen. Ideaal toch als je niet alles zou lusten.
Ook kopen we nog even een extra batterij voor mijn fototoestel.
Maar later blijkt het de verkeerde te zijn.
In ons hotel gaan we nog even aan de bar zitten en genieten nog na van deze gezellige dag om daarna lekker te gaan slapen.

Zaterdag 25 juli 2009 hebben we na een goede nachtrust en een Tim Horton ontbijt eerst de batterij terug gebracht.
Althans dat wilden we, maar de man in de winkel wilde geen geld terug geven. Dat stond ook op de bon dat je geen geld terug krijgt.
Maar ons kennende laten we ons niet snel afschepen, omdat die man ons wel die batterij heeft verkocht en ons vertelde dat het de goede was.
Jammer dan, er is geen andere batterij werd ons verteld en de juiste kon niet eerder hier zijn dan maandag werd ons gezegd. Duhhh dan zijn we alweer weg hoor, want we vertrekken zondag weer.
Nou met gods gratie kregen we ons geld terug.
Zo niet dan had ik (Andy) net zolang blijven staan tot ik mijn geld krijgen zou.

Vandaag ook naar de CN Tower geweest. Het is mooi en indrukwekkend als je ziet hoe het gebouwd is.
Van buiten denk je dat dat wel mee valt, maar als je de opbouw van het begin tot het einde ziet, krijg je zoveel waardering voor die mensen die er aan hebben meegewerkt.
Bij dit bouwwerk is er geen 1 dode gevallen.
Helemaal boven in het gebouw hebben we helaas uitzicht op veel regen, mist en bewolking.
Vanuit de Skypod (450 meter hoogte) helemaal.
In de Grill-bar nemen we een drankje en een appetizer en kunnen we nog wat mooie foto’s maken.
Een etage hoger is het draaiende restaurant.
Je kon ook nog in de filmzaal een film zien over de CN Tower wat erg interessant was.
Hier zag je ook hoe dat ging met de bouw van de toren.
Jongens wat eng als je ziet dat die mannen op grote hoogtes gewoon over de steunbalken heen lopen.
Petje af hoor voor die mannen die nu ouder zijn en vol trots in de film hun verhaal vertellen.
Na een tijdje rond gehobbeld te hebben gaan we weer naar beneden en zien tot onze verbazing de zon schijnen. Martin en ik gaan naar de service balie en vragen aan het vrouwtje of we nog een keer naar boven mogen omdat we alleen maar bewolking en mist hebben gehad.
Normaliter kan dat niet, maar zij gaat het overleggen met haar meerdere. En jahoor we mogen nog een keer en zij schrijft op ons betaal bewijs dat het toegestaan is.
Wij blij natuurlijk en boven zag het er inderdaad iets beter uit. Er was meer zicht.
Helaas konden we de Niagara Falls niet zien, maar die schijn je wel te kunnen zien als het echt heel helder weer is.


Zondag 26 juli tot dinsdag 28 juli 2009 Ottawa

Van Toronto naar Ottawa is het 400 km rijden. Valt dus nog wel mee.
Het is droog bewolkt en zonnig en op de weg rijdt het lekker door.
Onderweg schieten de prachtigste sport auto’s je voorbij, zoals een Plymouth en een Viper.
We stoppen even bij Cobourg aan Lake Ontario. De zon schijnt en daar genieten we even van. Er staan hier prachtige huizen. Grote villa’s.
In Kingston stoppen we even om wat te eten en te drinken, maar Kingston Harbour is niet zo heel bijzonder en het restaurant is dicht. Bij de Snackbar horen we dat de kok ziek is.
Grappig meer koks zijn er blijkbaar niet.
We lopen dan maar even langs de boten aan de kleine haven en zien dat er ook een vrouwengevangenis is aan het water. Deze zat eerst een stuk van het water af.

Dan rijden we weer verder en stoppen we in Gananoque waar 5200 inwoners zijn.
De mensen zijn erg aardig en hebben een heerlijk knauwend accent.
Als ik bij de parkeermeter sta te kijken wat we er in moeten gooien zeggen twee vrouwen tegelijk dat dat niet nodig is.
No you don’t have to put anything in it. It’s weekend, no pays.
Met hun accent klinkt het ongeveer zo: Nou joe doon hef te poet enniethin innit. Its wiekent, nou pees.
Echt zo grappig.
Grappige is nog de spraak bij het chinese restaurant waar we wat eten. Het is het beste Chinese restaurant in de stad en het heet Boston.
Het accent van de vrouw is net als bij ons zonder R. De R is dus een L.
Ze is ook erg aardig en heel vrolijk.
Ze zegt ook dan heel parmantig You can sit evelywhele. (je kunt overal zitten).
Ze zegt het op een manier alsof ze het ging zingen voor ons.
Wanneer ze onze wonton soep brengt zegt ze terwijl ze het neerzet, Jammie.
Ook doet ze dat met de chickenballs Sweet and Sour.
Niet lachen nu, chickenballs zijn gewoon kipfilets in balletjes gesneden.
Trouwens een kip heeft niet eens ballen.
Bij dit gerecht zei ze echt Jammie he??
JAJAJA het is jammie we weten het nu wel.
Aan ons vertelde ze dat er zomers geen buffetten meer zijn, omdat ze teveel moesten weggooien.
In de winter zijn er minder mensen.
Dan zijn er zo’n 5000 mensen. Tsja als je er zo over nadenkt dan zijn dat er wel 200 minder aan eters.
Het aantal inwoners zal ook hier wel al anders zijn natuurlijk.
Er gaan mensen en er komen mensen en zal het aantal inwoners nu wel meer dan 5200 zijn.
Vaak zie je ook dat mensen in dit soort plaatsjes zitten vastgeroest en niet anders dan deze omgeving zien.
In ieder geval was het eten zeer goed en kregen we ook nog alletwee een fortune cookie.
Ha en die kloppen nog ook.
You are capable of tremendous creativity.
Your natural charm will attract someone special.
Mogen jullie raden wat bij wie hoort. Wat wil een mens nog meer.

Als we dan uit eindelijk in Ottawa aankomen nemen we de toeristische route.
Tussen Rideau River en Canal wat een prachtige huizen.
Ottawa heeft 785.000 inwoners en is de hoofdstad van Canada sinds 1860.
Ottawa heeft prachtige Neogotische gebouwde parlements gebouwen.
Dit is ook weer iets wat je gezien moet hebben.
Wat ook leuk is om te zien zijn al die schattige zwarte eekhoorntjes hier.

Onze kamer hebben we in Crowne Plaza aan de Rue Lyonstr en de Rue Queenst en nu zitten we op de 9de etage. Een stuk lager dan normaal. Kamer 924 met uitzicht op een stukje van het Canal Rideau.

Maandag 27 juli 2009

Tim Hortons zit om de hoek van ons hotel en gaan we een heerlijk ontbijtje pakken.
Drie mannen en een vrouw zijn bezig met de hekjes waar je tussendoor moet lopen net als dat dat op het vliegveld moet.
Met bewondering en vol humor zitten Martin en ik ernaar ter kijken.
Het hekje moet dan weer naar voor en opzij en een stukje naar achter enz.enz.
Wat kun je je druk maken om zoiets zeg. Zet het gewoon neer of plaats een vast hek, dan ben je klaar. Zo moeilijk hoeft het niet te gaan hoor. Aan de andere kant maak je wel lekker je dag zo vol.
Dan gebeurd er iets waar wij vreselijk om moesten lachen.
Ik loop met het dienblad naar de prullenbak om onze afval weg te gooien. Doe de klep open en hoor een klap. Ik schoot verschrikkelijk in de lach, omdat ik de borden erin had gegooid.
Was ik toch mooi even vergeten dat het geen plastic borden waren.
Ik deed spontaan het kastje open en dook met mijn handen in de prullenbak om die bordjes te zoeken. Martin moest wel lachen en ik deed het zowat in mijn broek.
De mannen en de vrouw keken wel en de vrouw kwam snel naar me toe dat het niet erg was.
Zo beleef je nog eens wat.

Martin en ik lopen naar ByWard Market waar volop vers fruit en groenten te krijgen was.
Prachtig opgemaakt in schaaltjes of als pyramide opgestapeld.
Tussen twee reclame borden in zat een jonge man en hij keek in en in triest. Alsof het zo moet zijn keken we elkaar tegelijk in de ogen. ‘’Please mam (mem)”zei hij. Dat was alles wat hij zei, maar met zoveel leed in die stem. Ik liep een stukje door en liep weer terug, omdat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen niet iets te doen. Ik stopte 20 dollar in zijn bekertje en hij bleef me aankijken en hij zei:’’Thank you mam (mem), thank you so much”.
Deze jongen maakte ook heel veel indruk op mij als ik dan bedenk dat Martin en ik zelf twee lieve zoons hebben, twee lieve schoondochters en een schat van een kleindochter. Dat waarderen we dan ook zeer, maar deze jongen en de andere in Chicago zullen me altijd bijblijven.

Martin en ik zijn ook nog in het Canadian Museum of Civilization geweest. Het zit aan de andere kant van het water, maar dat de provincie Quebec.
De omgeving is prachtig.
Als we weer terug zijn in Ottawa gaan we bij de ByWard Market eten.
Er is een straat met leuke restaurants die gesetteld lijken te zijn in oude pakhuizen.
Wij gaan bij The Grand Pizzeria & Bar eten vanwaar we uitzicht hebben op het entertainment om ons heen. Er is een mime speler, een zanger met een rode gitaar, een capoëra groep etc. Erg gezellig allemaal. Martin ergert zich heel even aan een meisje dat met haar ouders komt eten. Geen één tafel is goed genoeg voor dat meisje. Beetje ondankbaar zouden wij zeggen en ze heeft alleen maar met een boos gezicht aan tafel bij haar ouders gezeten. Verwend meisje.
De verzorging is goed in dit restaurant en het eten lekker.

Dinsdag 28 juli 2009

De nacht was vreselijk. De airco ging heel erg tekeer en kon ook niet uit gezet worden.
Ook dat moet je eens meemaken natuurlijk. Er zat niks anders op dan laken en dekbed over je oren trekken en proberen te slapen, wat erg benauwd kan zijn en dan maar net doen of je slaapt.
Voor je hersens werkt dat helaas niet zo, die zeggen toch wat anders.
Nadat de koffers gepakt zijn gaan we bij Tom Hortons nog even een ontbijtje pakken en vertrekken dan uiteindelijk richting Montreal.
Het is 205 km rijden en rond 12.10 uur rijden we de provincie Quebec in. Een half uur later arriveren we in Montreal.
Daar zitten we in het Delta Hotel aan de 777 University Street.
Martin en ik gaan stoppen nu, omdat het erg mooi weer is en wij naar Ground Zero willen om te kijken hoe het daar met de bouw staat en willen Brooklyn Bridge over en verder zien we wel wat we doen vandaag.
Vanuit een warm New York lieve groetjes en tot mails.

Xxxxxx Martin en Andy