Zion hiken door de canyons
Blijf op de hoogte en volg Andy en Martin
03 Augustus 2012 | Verenigde Staten, West Yellowstone
Zondag 22 juli 2012
Hiken door Tempel of Sinawava, Big Bent & Sweeping Rock, Angel's Landing.
Na een goede nachtrust en een lekker ontbijt gaan we op pad richting het Noorden van Zion.
We rijden eerst naar het Zion Canyon Visitor Center. Daar nemen we de Shuttlebus (omdat je met de auto niet naar de Canyons kunt, behalve als je er in een Hotel of Lodge verblijft. Ook doen ze dat voor de drukte en de veiligheid en is het wel goed geregeld zo. Nee hier willen ze niet dat er wat gebeurd, dat is over het algemeen in heel Amerika.
De Shuttlebus is for free. Wij beginnen bovenaan bij de Temple of Sinawava. Je loopt hier heerlijk langs de Virgin River, mooi om te doen en te zien en kunt aan het eind door het water naar de kloof alwaar geven moment een waterval is.
Daar zijn we afgehaakt, want om nou drijfnat de dag door te brengen hadden we niet zoveel zin in. Soms moet je keuzes maken en je kunt nu éénmaal niet altijd alles zien in één vakantie.
De canyons, Mountains zijn allemaal anders. Dan weer bestaan ze uit brokken, dan weer uit lagen of gewoon versteend zand en anderzijds.
Het is gewoon altijd mooi. Hier leven nog de bergleeuw, de elk (groot hert), desert schildpad, tarantula, vleermuis, Canyon boom kikker, een blauwe vogel genaamd de Steller’s jay, Peregrine falcon , verschillende kleine soorten squirls (eekhoorns) en insecten als libelles, wespen (zwart), mooie bloemen zoals de Sego lelie en de Prinsen pluimen (gele) etc.etc.
Dit geldt voor het hele park natuurlijk.
Dan stappen we weer op de Shuttle en gaan naar Big Bent en Weeping Rock. Dat kun je in 1 keer lopen. Is meer dat je tussen de Canyon in bent en als het meezit kun je de Condor gieren zien vliegen als je omhoog kijkt. De Virgin River stroomt ook daar helemaal doorheen. Het is meer een wandeling van de ene naar de ander kant, maar wel lekker en mooi.
Stappen bij Weeping Rock weer op de Shuttle en gaan met de Shuttle naar Zion Lodge & Restaurant om even wat te eten en te drinken. Lekker buiten op het grasveld even bijkomen voordat we naar Grotto gaan om Angels Landing te beklimmen.
Angels Landing, dat is toch wel even wat anders. Je kunt er naar het uiterste punt lopen, om zo een zicht over de Mountains te hebben.
Martin en ik wagen ons dus om erheen te lopen. Nou lopen gaat prima in het begin, maar het wordt steeds zwaarder. Happend naar adem op sommige punten en fris water drinkend gaan we goed gemutst verder genietend van de natuur en alles er omheen. Mensen die terugkomen met rode hoofden van de warmte en het zweten wensen je succes en plezier, dus erg kan het niet zijn.
Prachtig als je de verschillen van kleuren, kloven, laagten, hoogten ziet. Het heeft iets aparts, het is anders en spannend.
Als we denken dat we er bijna zijn hebben we alletwee een dood punt. Even bijkomen, ademhaling goed regelen, weer wat drinken en rustig blijven zitten.
Goed te zien dat iedereen er last van heeft op wat voor moment dan ook. Dat scheelt een heleboel.
Het enige waar je dan nu aan denkt is hoe zal dat uiterste zijn. Na bijgekomen te zijn lopen we verder. Uiteindelijk komen we bij een mooi uitkijk punt en zie je beneden de rivier en denkt, jemig wat diep. Oké maar nu gaan we verder of niet, langs dikke kettingen om je vast te houden.
Eng, pfff welnee hoe kom je erbij, gewoon niet naar beneden kijken.
Martin is verstandig en die haakt af en ik wil het toch proberen. De eerste paar meters gaan goed.
Dan kom ik bij een smal stuk. Trillende benen, wat nu, ga ik verder of niet. Voor me een man en een vrouw en die zeggen dat ze dit met hun 9 jarige dochter hebben gedaan helemaal tot de top.
Maar zeggen er ook bij dat ze dit samen al 4 keer hebben beklommen.
Ze helpen me door de rest van de kettingen heen, die zijn er tenslotte om je vast te houden. Is wel zo natuurlijk, maar geloof me de zon is warm en je zweet, dus je handen zijn ook nat en dat houdt dan toch niet zo lekker vast.
Als de kettingen ophouden heb je een smal laagjes plateau die ook nog wat schuin ligt. Whhhhaaaahh zeggen de man en vrouw gewoon recht op gaan staan en lopen en dan is het nog een klein stukje en dan loop je op de top met aan 1 kant een hek.
Ik twijfel terwijl ik nog wat gehurkt zit en dat laatste puntje van de ketting vast heb en op het moment dat ik met trillende benen wil besluiten om het te proberen roept de man dat het nog iets verder is dan hij gedacht had. Ze spraken me bemoedigend toe dat ze me erdoor heen zouden helpen en de man vertelde dat als je zou vallen er niks gebeurd, behalve dan als je een bolletje van jezelf maakt. Als je dat doet als je valt dan rol je door. Hahaha wat een humor dacht ik gezien de diepte beneden mij.
Ik ben toen afgehaakt en dacht Martin zit daar een stuk naar beneden te wachten en ik wil graag héél terug komen. Ik bedankte voor de eer en op mijn “gemak” ben ik toen voorzichtig terug gegaan.
Het was wel even genoeg zo en vond het al heel wat dat ik dat gedaan had en ook op mijn weg tot bijna boven foto’s heb gemaakt.
Gelukkig dat er ook nog mensen waren die zich helemaal niet gewaagd hebben en er was zelfs een dame die bij de eerste ketting stond en niet meer terug durfde en wachtte op haar vriendin die van boven moest komen.
Nadat ik me weer bij Martin heb gevoegd maken we nog wat foto’s genieten nog wat van het uitzicht en lopen dan terug naar beneden nog mensen tegenkomend die weer naar boven gaan en vragen hoever het nog is. Dat hebben we maar niet gezegd, omdat je dat toch zelf moet ervaren.
De afdaling ging wel lekker ondanks de pijn in benen.
Tip: goed blijven drinken, naar jezelf luisteren, niet forceren en proberen je ademhaling goed te regelen, omdat de lucht ijler wordt naarmate je hogerop komt.
We besluiten dat het genoeg is geweest voor vandaag en pakken de Shuttle die ons naar het Zion Canyon Visitor Center brengt en pakken daar onze auto en keren terug naar het hotel.
Knappen ons wat op, dineren en drinken wat, zitten nog wat na en keren dan terug naar onze kamer om moe en voldaan in bed te ploffen.
Maandag 23 juli vertrekken we naar Bryce Canyon (Utah)
Hiken door Tempel of Sinawava, Big Bent & Sweeping Rock, Angel's Landing.
Na een goede nachtrust en een lekker ontbijt gaan we op pad richting het Noorden van Zion.
We rijden eerst naar het Zion Canyon Visitor Center. Daar nemen we de Shuttlebus (omdat je met de auto niet naar de Canyons kunt, behalve als je er in een Hotel of Lodge verblijft. Ook doen ze dat voor de drukte en de veiligheid en is het wel goed geregeld zo. Nee hier willen ze niet dat er wat gebeurd, dat is over het algemeen in heel Amerika.
De Shuttlebus is for free. Wij beginnen bovenaan bij de Temple of Sinawava. Je loopt hier heerlijk langs de Virgin River, mooi om te doen en te zien en kunt aan het eind door het water naar de kloof alwaar geven moment een waterval is.
Daar zijn we afgehaakt, want om nou drijfnat de dag door te brengen hadden we niet zoveel zin in. Soms moet je keuzes maken en je kunt nu éénmaal niet altijd alles zien in één vakantie.
De canyons, Mountains zijn allemaal anders. Dan weer bestaan ze uit brokken, dan weer uit lagen of gewoon versteend zand en anderzijds.
Het is gewoon altijd mooi. Hier leven nog de bergleeuw, de elk (groot hert), desert schildpad, tarantula, vleermuis, Canyon boom kikker, een blauwe vogel genaamd de Steller’s jay, Peregrine falcon , verschillende kleine soorten squirls (eekhoorns) en insecten als libelles, wespen (zwart), mooie bloemen zoals de Sego lelie en de Prinsen pluimen (gele) etc.etc.
Dit geldt voor het hele park natuurlijk.
Dan stappen we weer op de Shuttle en gaan naar Big Bent en Weeping Rock. Dat kun je in 1 keer lopen. Is meer dat je tussen de Canyon in bent en als het meezit kun je de Condor gieren zien vliegen als je omhoog kijkt. De Virgin River stroomt ook daar helemaal doorheen. Het is meer een wandeling van de ene naar de ander kant, maar wel lekker en mooi.
Stappen bij Weeping Rock weer op de Shuttle en gaan met de Shuttle naar Zion Lodge & Restaurant om even wat te eten en te drinken. Lekker buiten op het grasveld even bijkomen voordat we naar Grotto gaan om Angels Landing te beklimmen.
Angels Landing, dat is toch wel even wat anders. Je kunt er naar het uiterste punt lopen, om zo een zicht over de Mountains te hebben.
Martin en ik wagen ons dus om erheen te lopen. Nou lopen gaat prima in het begin, maar het wordt steeds zwaarder. Happend naar adem op sommige punten en fris water drinkend gaan we goed gemutst verder genietend van de natuur en alles er omheen. Mensen die terugkomen met rode hoofden van de warmte en het zweten wensen je succes en plezier, dus erg kan het niet zijn.
Prachtig als je de verschillen van kleuren, kloven, laagten, hoogten ziet. Het heeft iets aparts, het is anders en spannend.
Als we denken dat we er bijna zijn hebben we alletwee een dood punt. Even bijkomen, ademhaling goed regelen, weer wat drinken en rustig blijven zitten.
Goed te zien dat iedereen er last van heeft op wat voor moment dan ook. Dat scheelt een heleboel.
Het enige waar je dan nu aan denkt is hoe zal dat uiterste zijn. Na bijgekomen te zijn lopen we verder. Uiteindelijk komen we bij een mooi uitkijk punt en zie je beneden de rivier en denkt, jemig wat diep. Oké maar nu gaan we verder of niet, langs dikke kettingen om je vast te houden.
Eng, pfff welnee hoe kom je erbij, gewoon niet naar beneden kijken.
Martin is verstandig en die haakt af en ik wil het toch proberen. De eerste paar meters gaan goed.
Dan kom ik bij een smal stuk. Trillende benen, wat nu, ga ik verder of niet. Voor me een man en een vrouw en die zeggen dat ze dit met hun 9 jarige dochter hebben gedaan helemaal tot de top.
Maar zeggen er ook bij dat ze dit samen al 4 keer hebben beklommen.
Ze helpen me door de rest van de kettingen heen, die zijn er tenslotte om je vast te houden. Is wel zo natuurlijk, maar geloof me de zon is warm en je zweet, dus je handen zijn ook nat en dat houdt dan toch niet zo lekker vast.
Als de kettingen ophouden heb je een smal laagjes plateau die ook nog wat schuin ligt. Whhhhaaaahh zeggen de man en vrouw gewoon recht op gaan staan en lopen en dan is het nog een klein stukje en dan loop je op de top met aan 1 kant een hek.
Ik twijfel terwijl ik nog wat gehurkt zit en dat laatste puntje van de ketting vast heb en op het moment dat ik met trillende benen wil besluiten om het te proberen roept de man dat het nog iets verder is dan hij gedacht had. Ze spraken me bemoedigend toe dat ze me erdoor heen zouden helpen en de man vertelde dat als je zou vallen er niks gebeurd, behalve dan als je een bolletje van jezelf maakt. Als je dat doet als je valt dan rol je door. Hahaha wat een humor dacht ik gezien de diepte beneden mij.
Ik ben toen afgehaakt en dacht Martin zit daar een stuk naar beneden te wachten en ik wil graag héél terug komen. Ik bedankte voor de eer en op mijn “gemak” ben ik toen voorzichtig terug gegaan.
Het was wel even genoeg zo en vond het al heel wat dat ik dat gedaan had en ook op mijn weg tot bijna boven foto’s heb gemaakt.
Gelukkig dat er ook nog mensen waren die zich helemaal niet gewaagd hebben en er was zelfs een dame die bij de eerste ketting stond en niet meer terug durfde en wachtte op haar vriendin die van boven moest komen.
Nadat ik me weer bij Martin heb gevoegd maken we nog wat foto’s genieten nog wat van het uitzicht en lopen dan terug naar beneden nog mensen tegenkomend die weer naar boven gaan en vragen hoever het nog is. Dat hebben we maar niet gezegd, omdat je dat toch zelf moet ervaren.
De afdaling ging wel lekker ondanks de pijn in benen.
Tip: goed blijven drinken, naar jezelf luisteren, niet forceren en proberen je ademhaling goed te regelen, omdat de lucht ijler wordt naarmate je hogerop komt.
We besluiten dat het genoeg is geweest voor vandaag en pakken de Shuttle die ons naar het Zion Canyon Visitor Center brengt en pakken daar onze auto en keren terug naar het hotel.
Knappen ons wat op, dineren en drinken wat, zitten nog wat na en keren dan terug naar onze kamer om moe en voldaan in bed te ploffen.
Maandag 23 juli vertrekken we naar Bryce Canyon (Utah)
-
03 Augustus 2012 - 22:02
Ans:
Geweldig An en Mart,
Mooi wat jullie gelopen hebben en gezien, geniet van de komende tijd en ik ben benieuwd wat jullie allemaal nog gaan zien...
liefs van Har en Ans -
06 Augustus 2012 - 07:52
Riek:
Hai Andy en Martin,
Wat een heerlijke vakantie, niet alleen ontspanning!
groetjes van Riek -
06 Augustus 2012 - 08:54
Laura, Claudia En Diana:
Hoi saampies,
WAUW, wat een vakantie.
Dat jullie er nog de tijd voor kunnen/willen nemen ons mee te laten genieten.
Ga daar vooral lekker mee door.
Schitterende foto's!
Fijne verdere vakantie.
Dikke X van ons 3tjes. -
06 Augustus 2012 - 10:19
Marieke & Tim:
Hooi parents,
Wat een leuke verhalen weer! Wij genieten mee vanuit een warm Turkije :-)
Have fun nog en succes met dansen!
Liefs M&T -
07 Augustus 2012 - 10:37
Armand En Coby:
Stoer hoor An dat je dit allemaal durft, maar geniet er van samen met Martin, maar wees voorzichtig en kijk goed uit oke. Leuke foto's An. Groetjes en xxxx van ons alemaal en een pootje van Kongie bye byeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
