Trip to Amerika

Vakantie 17 juli t/m 11 augustus 2012

Dinsdag 17 juli 2012
Vertrek Las Vegas.
Precies om 5.15 uur loopt de wekker op mijn mobieltje af. Jemig, wat vroeg én het gevoel hebbende alsof je net in bed bent gesprongen. Is ook wel een klein beetje waar, want we zijn druk bezig met het huis de nodige opruimingen te geven. Tsja dat doe je dus als je vrij bent en vakantie hebt, dan ga je het huis overhoop halen en de nodige dingen alvast doen.
Martin haalt Marc Helle en de kiddy’s op en Tim en Marieke halen mij op.
“Wat ga je alleen dan naar Vegas” zul je denken, nou nee hoor Helle en Marc nemen onze auto mee op vakantie. Kunnen ze hem vanaf Schiphol gelijk meenemen.
Jaja daar is over nagedacht hoor.
Tim en Marieke gaan ook nog een weekje weg, last minute en als het goed is komen we allemaal zo’n beetje de zelfde tijd terug. Wat een Familie zeg. Een stelletje ouwe reizigers met z’n allen.

Oké we arriveren rond 8 uur op Schiphol en leveren de koffers af direct bij de dropp.off box.
Helaas is koffiedrinken er niet bij, omdat we vanaf 9 uur al gaan boarden.
Kusje hier, kusje daar en dag, plezier, kijk uit, tot snel, owww ik hou het niet helemaal droog, dag, nog een knuffel, nu echt doorlopen. Jemig valt toch elke keer weer niet mee om je geliefden achter te moeten laten.
Dan toch nog even zwaaien wanneer je de controle door bent en dan is het echt, geen weg terug. Genieten en het over je heen laten komen.
Nog even wat shoppen achter de coulissen en dan uiteindelijk het vliegtuig in.
Het duurt nog even voor we echt vertrekken, maar dan zo rond kwart over 11 gaan we toch echt. Zoals wel vaker horen we de captain door de intercom zeggen dat er wat papierwerk is en formaliteiten die moeten worden afgehandeld. Paperwork dus?????? Hmmmm.
Een stewardes heet ons welkom en roept door de intercom dat het dinsdag 17 juli 2011 is Comotie alom. Lachen gieren brullen. Eindelijk iets wat de mensen aan het lachen brengt en betekent ook dat we allen een jaartje jonger zijn, dus het klopt dan wel dat we terug in de tijd reizen.

Het is ongeveer 8 uur vliegen naar Detroit en wat het weer betreft valt dat mee.
Om 12.15 uur krijgen we wat te drinken en een minisnack, zakje pretzels en zakje licht gezouten pinda’s. Voor de lunch zo rond 13.15 uur kozen we voor de pasta en salade met een lekker glaasje witte wijn.
Dan is het bijna 18.00 uur en is het tot nu toe een rustige vlucht geweest. De tv’s deden het niet al te best, maar goed toch nog Happy Feet 2 (ontzettend leuk) kunnen zien en Dolphin’s Tale en TinTin (Kuifje).
Ach je moet natuurlijk niet te kritisch zijn, want met (gelukkig) wat slapen en schrijven tussendoor gaat de tijd ook wel snel voorbij.
Nog 1 uur en 14 minuten vliegen en dan zijn we in Detroit, waar we de koffers op moeten halen en zelf weer bij de dropoff box moeten afleveren.
18.25 uur nog 48 minuten en daar is de stem van de stewardes die zegt dat we bijna gaan landen. In de tussentijd hebben we ook nog een cheese galzone verorbert en een lekker dame blanche ijsje.
Een man achter ons vroeg ons om het Nederlanse krantje. By the way het was het Zin tijdschrift.
Toen we geland waren vroeg ik het terug en de man keek alsof hij water zag branden.
Hij wist ook niet dat het van mij was, omdat ik dat niet had gezegd toen ik het aan hem gaf.
Hij haalde het uit zijn tas en zei welgemeend sorry en vertelde ons dat hij Nederlands aan het leren was en ach toen hebben we het tijdschrift maar laten houden, waar hij heel erg blij mee was.
Ach dat doet een mens toch goed als je weer iemand gelukkig kunt maken.

Oja mooie van de landing was nog dat er mensen gingen klappen en Martin en ik elkaar aankeken. Haha dat doen toch alleen Nederlanders als we geland zijn?? Blijkbaar hebben de Amerikanen het klappen overgenomen.
Serieus, als we de koffers hebben afgeleverd bij de dropoff box in Detroit dan gaan we gelijk door naar de controle.
Schoenen uit, jas uit, welja allemaal in het bakje. Laptop erin en de tassen.
Door het scanhokje en hopla mag ik even opzij staan en zie ik op de scan mijn hoofd geel oplichten. Even voelen aan mijn hoofd, maar het was de haarclip maar. Wat je al niet ziet op zo’n scan. Je zal toch maar net gehecht zijn en krammetjes hebben in plaats van oplosbare hechtingen, hoe ga je dat verantwoorden.
Nou lieve mensen de rest komt vrijdagavond (voor jullie is het dan al zaterdag), omdat het nu wel erg laat is.
Tot snel, hele dikke warme 45 graden Las Vegas kus van Andy en Martin.